arada -ki burda hergünden bahsediyorum- kendi yazdıklarımı okuyorum; objektif olmaya çalışarak. kimsenin hiçbir konuda objektif olamayacağını bildiğimden bu çabama hayret edip okumaya devam ediyorum. ve bu yazılardan öğrendiğim insanlar unutuyor. evet belki yüzyılın buluşu değil benim bulduğum ve hatta binyıl önce bile bulunmuş olabilir ama ben bildiğim bu gerçeği yeni anlamaya başlıyorum. geçen aylarda yazdığım yazıları okurken tamda yazdığım konuya adapte olmuşken lan diyorum kim yazmış acaba bunu. yani öyle şirinlik olsun diye değil gerçekten bir an içinde düşünüyorum sonra geçiyor. bazen vay öküz amma saçmalamış diyorum ama editlemiyorum kendimi cezalandırıyorum aklımca...hemde sadece zevk almak için yazı yazarken...
seçtiğim fotografları google'dan buluyorum telif probleminden korkarak ama en çok onları beğeniyorum çünkü bir fotografta demogoji yapmak mümkün değil. başlarken siyahı savunduğun bir konuşmada karşıdaki tarafından ezilirken beyaza doğru direksiyon kırma işini fotograf üstünde yapmak mümkün değil. fotografsız postları sevmiyorum. kimse bilmiyor ama onlar yazıda anlatmadığım ve bu yüzden yazının eksik olduğunu düşündüğünüz bölümlerini tamamlıyor.
No comments:
Post a Comment