her ne kadar terim güdümlü futbolcuları ve terim'in kendisini sevmesemde, milliyetçilikten fazlasıyla uzak olsamda milli maçların tadı benim için bambaşka oluyor. hop oturup hop kalktığım avrupa şampiyonası gözlerimin önünden gitmiyor. çek cumhuriyetine attığımız ikinci golden sonra evin içinde deliler gibi koşmam, hırvatistan maçında golden sonra kendimi duvarlara çarpmam, almanya maçında semih'in golünden sonra kendimi kafenin ortasında yere atmam zaten akıldan çıkacak şeyler de değil. kendimi fazla kaptırıyorum bile diyebilirim ama bu bile hoşuma gidiyor...
tespit yapmak gerekirse nispeten güçlü ve çok güçlü iki takımın arasındaki maçta nispeten güçlü takıma hiç şans verilmiyorsa o maçta süpriz ihtimali her zaman vardır derim. yani şimdi hepimizin içinden kesin yeniliriz değilde belki olur lan diye geçseydi kesin yenilirdik:)) ama şimdi durum farklı.iki galibiyet olmazda iki maçta 4 puan imkansız değil bence.ah bide taner olsaydı...
No comments:
Post a Comment